Από το "μπαούλο" της Χαράς στη δημοσιότητα.

Καλημέρα σας. 
  
   Πριν αρχίσω την ανάρτηση θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς  για τα καλά σας λόγια και την θετική αξιολόγηση της προηγούμενης ανάρτησης. Ειλικρινά, με ξάφνιασαν ευχάριστα και μου έδωσαν θάρρος. Υπάρχει δυνατότητα τελικά στον τομέα που δραστηριοποιούμαστε, ερασιτεχνικά αλλά και ορισμένες από εσάς επαγγελματικά, να δούμε σημαντικές  εξελίξεις.
   Σήμερα, σας παρουσιάζω ένα υπέροχο κέντημα βγαλμένο από την παράδοσή μας, με ιδιαίτερα στοιχεία και εξαιρετικά χρώματα. Το σχέδιό του θα το γνωρίσουν πολλές από εσάς, μιας και είναι από το περιοδικό "Αλέξια".

   Τα μοτίβα επαναλαμβανόμενα δημιούργησαν ένα τετράγωνο μέσα σε ένα καρέ. Οι βελονιές είναι οι γνωστές βασικές ελληνικές. Σταυροβελονιά, πλακέ καθώς και ριζοβελονιά. όλα ανακατεύονται γλυκά και μας δίνουν αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα. Μάλιστα, θα το καταλάβετε αν το βιώσετε, τα χρώματα ήταν θεραπευτικά, γιατί ήταν πολύ "ζωντανά" και σου άλλαζαν τη διάθεση...
    Θα σταθώ σε δυο θέματα, που αντιμετωπίσαμε και προβληματιστήκαμε.
Κεντημένο σε λεπτό εταμίν αντιλαμβάνεστε, ότι ήταν πολύ δύσκολο να γεμίσει όλο με το σχέδιο και έτσι κεντήθηκε γύρω γύρω.

     Επειδή όμως, μέσα το κενό ήταν μεγάλο και αδικούσε το εργόχειρο, σκεφτήκαμε να επαναλάβουμε ένα μοτίφ σε συγκεκριμένα σημεία.

    Τράβηξα οδηγούς και στη συνέχεια το κέντημα ήταν εύκολο. Έτσι και "γέμισε" και δεν "βάρυνε".

Το δεύτερο θέμα ήταν το τελείωμά του. Σε τέτοια έργα τέχνης, επιτρέψτε μου αυτόν τον χαρακτηρισμό, θα πρέπει να αφήνεις να "μιλούν" χωρίς πολλά στολίδια. Άλλωστε η παράδοσή μας είναι λιτή και απέριττη.

   Γιαυτό η λύση που δόθηκε ήταν ένα απλό όπως φαίνεται τελείωμα με μικρά μυστικά. Και εννοώ, ότι έγινε ένα γύρισμα με πλάτος, όσο είναι το πλάτος του μοτίφ και για να μην "τραβάει' το στίφωμα διπλώθηκε το ύφασμα δυο φορές. Έτσι πέφτει βαρύ και δείχνει το κέντημα καλύτερα.
  

 Και για να υπάρχει και μια πινελιά διαφορετική έφτιαξα φούντες από τις ίδιες τις κλωστές του. Πήρα ένα ματσάκι από όλα τα χρώματα και με πολύ απλή τεχνική την έφτιαξα. Για να στερεωθεί στο κέντημα έπλεξα ελάχιστους πόντους με την καφέ κλωστή και πέρασα το κορδόνι στο φιόγκο. Έτοιμες οι φούντες.
   Και ένα μυστικό. Όπως βλέπετε έχω στερεώσει τη φούντα με μια μικρή παραμάνα στη γωνία για ευνόητους λόγους.

   Όταν χρειαστεί να καθαριστεί το κέντημα τις βγάζουμε και έτσι δεν χαλούν από το πλύσιμο. Επίσης για να είναι περιποιημένες τις χτενίζουμε με μια απλή χτένα, ναι μην απορείτε. Δίνει την καλύτερη λύση αυτή η κίνηση για να φαίνονται άψογες.
  Και για να το φυλάξουμε πρέπει να κάνουμε τέσσερα απλά πράγματα:

• Να το πλύνουμε άμεσα, γιατί σίγουρα από τα χέρια μας και μόνο έχει λερώσει αρκετά.
•  Να το σιδερώσουμε ελάχιστα.  
• Να αποσπάσουμε τις φούντες με τις παραμάνες από το κέντημα και να τις φυλάξουμε χωριστά.
• Και αντί για χημικά αντισκωριακά λίγα φύλλα δάφνης είναι αρκετά για να διώξουν κάθε ανεπιθύμητο ζωύφιο.

   Αυτή είναι η τακτική μου για τα κεντήματα που φυλάω και την υιοθέτησα ακολουθώντας τις συμβουλές μεγαλύτερων γυναικών.

  Ζούμε δύσκολες στιγμές και πολύ επικίνδυνες και ίσως πρέπει να δείξουμε ψυχραιμία μπροστά σε αυτά, που έρχονται....