Χαρούμενο και δημιουργικό 2021!!

Χρόνια πολλά!!!!

 Χρόνια πολλά με υγεία, πολλές χαρές, δημιουργία και αγάπη!!!

Χρόνια πολλά!!! Ένας αλλιώτικος Δεκαπεντάυγουστος.

    Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους/ες τους  εορτάζοντες. Μια μέρα όμορφη και γεμάτη κατάνυξη ξημέρωσε. Όλα όσα κάναμε σαν σήμερα εδώ και πολλά πολλά χρόνια μάλλον θα τα διαφοροποιήσουμε και θα τα προσαρμόσουμε στις απαιτήσεις και στα δεδομένα της σημερινής κατάστασης.

   Μια μεγάλη διαδικτυακή σιωπή ήταν για μένα απαραίτητη, για να με βοηθήσει να ανασυνταχθώ, να μελετήσω και να πάρω αποφάσεις.  Βέβαια, να το πω και αυτό: σε καμία περίπτωση δεν εγκατέλειψα την μεγάλη μου αγάπη, το κέντημα αλλά και τον έρωτα το βελονάκι. Αν και "έλειπα" διαδικτυακά η παρέα σας ήταν καθημερινή και μερικές φορές πολλή ουσιαστική. Μηνύματα, τηλέφωνα, καφεδάκια ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα. Ανταλλαγές απόψεων, σχεδίων, δημιουργίες...... Οι όμορφες φιλίες που δημιουργήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια ήρθαν να καλύψουν το κενό της διαδικτυακής αφωνίας και "κορίτσια" από όλη την Ελλάδα με τιμούσαν με την παρέα τους.

   Ωστόσο, επειδή είμαι "ζουζούνι" και με ξέρουν ότι ποτέ δεν σταματάω να δημιουργώ σήμερα θα ξεκινήσω να σας παρουσιάζω δύο δημιουργίες μου για μωράκια που βαφτίστηκαν αυτό το καλοκαίρι. Μάλιστα να σημειώσω ότι ειδικά η μια βάφτιση υπήρξε "θύμα" του κορονοϊού και αναβλήθηκε δύο φορές. 

 Αυτό το γεγονός μου έδωσε χρόνο για πειράματα που τα λατρεύω. Αποφάσισα να ασχοληθώ με το βελονάκι και να φτιάξω μια κουβερτούλα αγκαλιάς πολύ girly και ρομαντική μιας και η ζουζού με ενέπνεε. Εδώ να σας πω ότι δεν φείδομαι κόπου και χρόνου όταν θέλω να δωρίσω κάτι. Είναι η αγάπη που με κινητοποιεί και πολλές φορές μου ανοίγει ορίζοντες. Σκοπός μου είναι να στείλω τη θετική μου ενέργεια και τις ευχές μου.😄

Όπως βλέπετε "έπαιξα" με δυο αποχρώσεις του ίδιου χρώματος. Δημιούργησα απλά μια μικρή σκακιέρα και η εναλλαγή των αποχρώσεων νομίζω ήταν το δυνατό σημείο του σχεδίου.

Φτιάχνοντάς την ανακάλυψα ότι μόνο με τα μοτίφ θα ήταν μικρή. Βρήκα λοιπόν μια ρομαντική και εύκολη δαντέλα και την προσάρμοσα ώστε να δώσω μήκος. Βέβαια η κουβερτούλα είναι πλήρως τετραγωνισμένη. Έπλεξα μια σειρά ανάμεσα με μεγάλα κενά ώστε να βάλω και την κορδέλα και να την κάνω πιο κοριτσίστικη.

Αντιμετώπισα και ένα πρακτικό θεματάκι: επειδή η πλέξη των μοτίφ είναι αρκετά τρυπητή δεν θα κρατούσε λίγη ζεστούλα τα κρύα βράδια και επίσης δεν θα αναδεικνύονταν το σχέδιο. Μια βόλτα στα υφασματάδικα της πόλης μου έδωσε τη λύση. Ένα σεντονόπανο στις ίδιες αποχρώσεις αφού πλύθηκε για να μην "μαζέψει" όταν θα ραβόταν αποτέλεσε την "επένδυση" του πλεκτού τμήματος μέχρι την δαντέλα. 

Μικρή αλλά ουσιαστική λεπτομέρεια: εφαρμόστηκε διπλό ώστε να "φωτίζει το σχέδιο από τη μία και να μην είναι άχαρη η πίσω πλευρά. 

Και ιδού το αποτέλεσμα. Βλέπετε  τη λεπτομέρεια, μέχρι σε ποιο σημείο έραψα το ύφασμα.

    Το δώρο πλύθηκε και μπήκε στο κουτί για να δοθεί στη μικρή ζουζούνα. Η βάφτισή της ήταν υπέροχα απλή και ουσιαστική. Να είναι γερή και καλοφωτισμένη!!!!

Όμως δεν τελειώνω εδώ. Σας έχω ένα tip για τα μοτίφ. Επειδή το χέρι μας μπορεί να αλλάξει τον τρόπο πλεξίματος, να χαλαρώσει ή αντίθετα να σφίξει έστω και λίγο, εγώ όταν τα έπλεκα σκέφτηκα κάτι πολύ χαζό αλλά πολύ πρακτικό. Χρησιμοποίησα ένα πίνακα μικρό που είχα με φελλό και περνούσα σε πέντε μικρές μεταλλικές σούβλες, μην γελάτε, τα μοτίφ. Έτσι είχανε το ίδιο σχήμα και δεν με δυσκόλεψαν στην τοποθέτηση και το ράψιμο. Αξίζει να αναφέρω ότι χρησιμοποίησα βαμβακερό νήμα 100% λεπτό κορδόνι το οποίο είχε εξαιρετική απόδοση πριν και μετά το πλύσιμο. Δεν κρέμασε, δεν έχασε τη φόρμα του και σιδερώθηκε άψογα. Να τα λέμε και αυτά. Σας γράφω και την μάρκα: "ΠΡΩΤΗ" Κορδονέτο.

Και φυσικά επειδή το "δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού", ξανακάνω προσπάθεια για αγοράκι αυτή τη φορά με μια παραλλαγή στη δαντέλα και φυσικά με άλλα χρώματα. Αποφάσισα να ξεφύγω από τα γαλάζια και να πάω στο πράσινο. της μέντας.

Μέσα από αυτό το δημιουργικό χάος προέκυψε η νέα version.

Και μια τσαχπινιά η φουντίτσα....

Σας δείχνω και το τελείωμα το οποίο βασίζεται σε μια πολύ εύκολη πλέξη.

Φυσικά επενδύθηκε με ύφασμα και όπως βλέπετε το έχω βάλει μέχρι την προτελευταία σειρά του τελειώματος για να είναι στέρεα.

Τέλος!!!

Την ανάρτηση την αφιερώνω σε δυο μικρούλες την Ελένη και την Μαρίνα, που αγαπώ και με εμπνέουν. 

Υστ.:οι βαφτίσεις ήταν πολύ ωραίες και μάλλον αυτές τις συναντήσεις τις έχουμε όλοι ανάγκη.

Project Α Γ Α Π Η

Καλημέρα και καλό μήνα να έχουμε.

    Έξω από το παράθυρό μου βλέπω ένα ηλιόλουστο πρωινό, το οποίο επιβεβαιώνει ότι οι Αλκυονίδες ημέρες είναι εδώ και θα μας ζεστάνουν στο μέσον του χειμώνα. Έτσι σκέφτηκα και εγώ να σας ζεστάνω με την πιο διαχρονική αλήθεια: την Α Γ Α Π Η. Την άδολη, ανεπιτήδευτη, αέναη, ισχυρή, ειλικρινή, αληθινή και πολύ πολύ συγκινητική αγάπη ανάμεσα στον μπαμπά και την κόρη και όχι μόνο. Και μιλώ για τους ισχυρούς δεσμούς, οι οποίοι αναπτύσσονται ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά και οι οποίοι μπορεί να εκφραστούν με απλά πράγματα. 

    Η αγάπη δεν χρειάζεται στολίδια και   περιττά πράγματα. Φτάνει η αλήθεια της ψυχής.....

   Η φίλη λοιπόν Έφη αποφάσισε έμπρακτα να δείξει τα συναισθήματά της σε ένα κομβικό σημείο της ζωής της όταν αποφάσισε να πάρει τη "σκυτάλη" από την οικογένειά της και να δημιουργήσει τη δική της.

      Μιλήσαμε πολύ, ψάξαμε και ιδού. Ένα απλό μαντήλι, με το οποίο αποχαιρετά την παλιά της ζωή ετοιμάστηκε για να δοθεί στον αγαπημένο μπαμπά πριν τον γάμο. Με τις φωτογραφίες επέλεξα να σας δείξω τα στάδια δημιουργίας. Για τις γραμματοσειρές κλπ ισχύουν αυτά τα οποία έχω γράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις. Νομίζω ότι η συγκίνηση και οι όμορφες στιγμές που έζησαν οι πρωταγωνιστές είναι πολύ δυνατές και καλύπτουν κάθε τι άλλο!!!!

Φιλιά!!!

Birth announcement!!!

Γεια σας και να είστε καλά όπου κι αν βρίσκεστε, ό,τι κι αν κάνετε.

   Πιστή στην μεγάλη μου "αγάπη" το κέντημα ξεκίνησα με πολύ χρώμα και ρομαντική διάθεση το 2020. Ένα μικρό αλλά απαιτητικό project  με περίμενε υπομονετικά για να το ξεκινήσω. Για να πω την αλήθεια λατρεύω να "ζωγραφίζω" στο πανί και να δημιουργώ μικρές αυτοτελείς παραστάσεις.

   Έτσι ξεκίνησα την αναγγελία γέννησης ελληνιστί ή Birth announcement αγγλιστί μιας γλυκιάς μικρούλας. 

   Έλα όμως που δεν με ικανοποιούσε το απλό λευκό ύφασμα, που συνήθως χρησιμοποιώ για αυτές τις περιπτώσεις. Ήθελα να βρω το παιχνιδιάρικο με τις ροζ κουκίδες ή τις ροζ καρδιές γιατί φαίνεται εκ του αποτελέσματος ότι ταιριάζει απόλυτα με το θέμα. 

  Εδώ θέλω να πω ότι προηγήθηκε η παρουσίαση στο φ/β και η ανταπόκρισή σας ήταν αναπάντεχα θερμή. Για αυτό επειδή μου ζητήσατε λεπτομέρειες γράφω όσα περισσότερα μπορώ, ώστε να εμπνευστείτε και να κάνετε τα δικά σας έργα. Μπορείτε να βάλετε τις δικές σας πινελιές και να εκφράσετε τα δικά συναισθήματα μέσα από σύμβολα και στοιχεία. Δεν χρειάζεται να αντιγράψετε. Αυτό το έργο θα θυμίζει πολύ ιδιαίτερες στιγμές και πρέπει να έχει το δικό σας στίγμα.

   Θα κάνω εδώ αναφορά στην ελληνική εταιρεία ΖΑΝΕΛ η οποία το έχει και το ζητάτε ως baby aida. Το είδα τυχαία και το χάρηκα γιατί επιτέλους το βρήκα αν και τέτοιου είδους υφάσματα δεν υπάρχουν συνήθως στα μαγαζιά της επαρχίας. Το παρήγγειλα στο κατάστημα "Κεντήματα Λένα" στην πόλη μου και το 1ο λιθαράκι μπήκε.

   Το σχέδιο ήταν το δεύτερο βήμα. Έπρεπε να ταιριάζει στις επιθυμίες της μαμάς και φυσικά να είναι υλοποιήσιμο και όχι "φλύαρο" με ξεκάθαρα στοιχεία. Εντάξει, εδώ τα πράγματα είναι εύκολα. Ας είναι καλά το pinterest. Αμέτρητα μετρητά σχέδια για κάθε γούστο. Φυσικά, η δυσκολία ήταν ποιο να πρωτοδείς και ποιο τελικά να αποφασίσεις ότι σου ταιριάζει.  Ιδού λοιπόν το αρχικό σχέδιο το οποίο πήρα από εδώ: http://gallery.ru/watch?ph=bBz7-eSj4d#feature=topscroll

       Τρίτο βήμα ήταν η επιλογή χρωμάτων. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να αφιερώσεις λίγο χρόνο πάνω σε αυτό γιατί το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. Φυσικά, κλωστές DMC για να μην έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις.......

   Τέταρτο βήμα το "στήσιμο" του θέματος. Αρχικά επέλεξα τα στοιχεία που θα κεντήσω και στη συνέχεια μέτρημα, μέτρημα, μέτρημα. Ίσως είναι και το πιο άχαρο σημείο αλλά αν το κάνεις σωστά έχεις γλιτώσει από πολλές αναποδιές.

   Πέμπτο βήμα, το οποίο με δυσκόλεψε πολύ ήταν η επιλογή γραμματοσειράς που θα χρησιμοποιούσα για το όνομα και την ημερομηνία.  Έπρεπε να "δένει" αρμονικά με τα υπόλοιπα στοιχεία και να είναι σε μέγεθος ανάλογο. Οι υπάρχουσες γραμματοσειρές δεν ταιριάζανε. Ή ήταν πολύ μεγάλες ή πολύ μικρές. Αποφάσισα λοιπόν να αυτοσχεδιάσω. Σε ένα έγγραφο word έγραψα το κείμενο με διάφορες γραμματοσειρές και το μετέτρεψα σε σχέδιο κεντήματος με το γνωστό πρόγραμμα Pic2pat . Ήταν λίγο χρονοβόρο αλλά πιστεύω τα κατάφερα.

  Και άρχισα να κεντώ.....

 Από την καλή...

Και από την ανάποδη...

Τα μοτίβα και οι λεπτομέρειες....

Σας χαιρετώ προς το παρόν....

Χρόνια πολλά!!! Αναμνήσεις λίγο πριν την εκπνοή του 2019.

Χρόνια πολλά και καλότυχη χρονιά να έχουμε. 

   Το 2020 ένα ζευγάρι αριθμών που θυμίζει ηλικίες όμορφες. Μακάρι να έχει αυτή τη δροσιά και τη δύναμη της νεότητας. Γιατί κάθε χρονιά έχει την ιδιαιτερότητά της, την ομορφιά  και τη δυναμική της, την οποία όμως εμείς διαμορφώνουμε με τις θελήσεις μας, τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας.
   Είχα την ευκαιρία να πάω λίγο πριν την εκπνοή του '19 σε μια χώρα σχετικά μακρινή γεωγραφικά αλλά πολύ οικεία τελικά για να δω  ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο Η επίσκεψη και παραμονή στην Πορτογαλία μια χώρα τόσο απλή και προσιτή μου άφηνε μια ωραία "γεύση" στο τέλος της ημέρας. Μια πολύχρωμη χώρα, γεμάτη βουητά χαρούμενους κυρίως ανθρώπους, με ιδιαίτερο πολιτισμό μιας και είναι ολοφάνερες οι επιρροές της Ευρώπης και της Αφρικής ακόμη και στην καθημερινότητα, καθώς και της αδάμαστης  θάλασσας. 
  Εκείνο που με ευχαριστούσε ήταν το γεγονός ότι αισθανόμουν σαν στο σπίτι μου. Θες από τις εικόνες των ανθρώπων και των οικογενειών, θες από τα μικρά εκείνα πράγματα τα "σαν δεν ντρεπόμαστε" που τα κάνουμε και εμείς και όταν βγαίνουμε στο εξωτερικό ξαφνικά τα ξεχνάμε και γινόμαστε οι καλύτεροι.... Τι να πω!!! Στο φανάρι πάντως κανένας δεν περίμενε να γίνει πράσινο το ανθρωπάκι για να περάσει απέναντι. Και γελούσαμε μεταξύ μας γιατί ακόμη και οι τουρίστες από χώρες πιο εξελιγμένες υποκύπτανε στον πειρασμό. 
     Αλλά μιας και αναφέρομαι στα μικρά "τρελά" δεν μπορώ να μην περιγράψω την εμπειρία του να ταξιδεύεις με λεωφορείο αστικό στην πορτογαλική επαρχία. Ήταν απαραίτητο να γίνει προκειμένου να δούμε το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης στον Ατλαντικό ωκεανό. Μέσα λοιπόν σε ένα γεμάτο από τουρίστες κυρίως, λεωφορείο θα διασχίζαμε μια απόσταση δεκαοκτώ περίπου χιλιομέτρων για να φτάσουμε στον προορισμό μας ξεκινώντας από την Σίντρα μα πόλη έξω από τη Λισαβόνα. Ευτυχώς μας φώτισε ο θεός και καθίσαμε σε καλές θέσεις πίσω. Ο οδηγός μάλλον είχε ξεχάσει ότι υπήρχαν επιβάτες. Έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε σε ένα δρόμο που με το ζόρι χωρούσε άλλο αυτοκίνητο. Αποτέλεσμα ήταν να έχουμε γίνει μαλλιά κουβάρια από το φρένο γκάζι ενώ ένας μικρούλης που τόλμησε να σηκωθεί για να κατέβει εκτινάχθηκε και βρέθηκε από τον διάδρομο στη μέση του λεωφορείου. Κανα δυο φορές πήγαμε να αγκαλιαστούμε με το απέναντι αυτοκίνητο ακούστηκαν "πορτογαλικά" αλλά ο οδηγός απτόητος.
    Τέλος πάντων μας αποζημίωσε η άγρια ομορφιά του Cabo da Roca.  Ένας γκρεμός πάνω από εκατό μέτρα,  σε συνδυασμό με τη μανιασμένη θάλασσα δημιουργούσε ένα γοητευτικά επικίνδυνο τοπίο.

Και εκεί που σκέφτεσαι το πόσο μικρός και ανήμπορος είσαι και στέκεσαι με δέος απέναντι σε αυτό το καταπληκτικά άγριο και σκληρό  τοπίο και αναζητείς μια ανάμνηση, όχι μόνο φωτογραφική 

ακούς την υπεύθυνη κυρία του εκεί κρατικού τουριστικού γραφείου να σε ρωτά αν είσαι από Ελλάδα. Και ναι στο δυτικότερο άκρο της Ευρώπης βρήκα Πορτογαλίδα να μιλά άπταιστα ελληνικά και μάλιστα όπως μου είπε μαθαίνει την ελληνική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας.

Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια σας παραθέτω μερικές φωτογραφίες από την επίσκεψή μου στην πρωτεύουσα με τη δική μου οπτική και δεν φλυαρώ άλλο.

Μεγάλο κεφάλαιο τα πλακίδια με τα περίτεχνα σχέδια και απίστευτο το μουσείο. Παντού έβρισκες από τα πιο απλά έως τα πιο περίτεχνα.

Η αλήθεια είναι ότι περπατούσα πολύ. 4-5 ώρες την ημέρα τουλάχιστον. Τα ποδαράκια μου δεν τα ένιωθα αλλά ο γιος που σπουδάζει εκεί είχε πάρει σοβαρά τον ρόλο του ξεναγού μας "ξεπάτωσε" με την καλή έννοια. Άλλωστε αν δε περπατήσεις στα σοκάκια και στους στενούς δρόμους της παλιάς πόλης, αν δεν "μυρίσεις" και δεν νιώσεις την αύρα της γειτονιάς δεν θα καταλάβεις την ομορφιά της. Μου έκαναν εντύπωση ανάμεσα στα άλλα μερικά γκράφιτι και ένα έργο φτιαγμένο από σκουπιδοτενεκέδες .

Τα μουσεία ήταν μια εμπειρία μοναδική και έπρεπε να αφιερώσεις ώρες ατελείωτες όμως και η νύχτα ήταν ενδιαφέρουσα.

Άφησα για το τέλος το τραμ ... 

Καλή χρονιά σε όλες και όλους!!! 

Υγεία και αγάπη. 

Νομίζω ότι φτάνουν για αρχή...