Το μικρό μου μπαλκόνι.

 Γεια σας. Τι μου κάνετε; Μου λείψατε και σας πεθύμησα. 

  Η επιθυμία μου να σας μιλήσω ήταν έντονη όμως ο υπολογιστής μου είχε άλλα σχέδια. Μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια αρμονικής συμβίωσης αποφάσισε σιωπηλά να με αφήσει να συνεχίσω τη διαδρομή μου στο διαδίκτυο μόνη μου. Πέρασε αρκετός χρόνος για να το ξεπεράσω, όμως κατάφερα να επανακάμψω  χωρίς τη βοήθειά του και να 'μαι.
    Όλο αυτό το διάστημα περνούσα τα απογεύματα στο μικρό μου μπαλκόνι (εξ ου και ο τίτλος), που ευτυχώς έχει δροσιά και  θέα στο βουνό. 

Αισθάνομαι τυχερή στην ατυχία μου, γιατί το μπαλκονάκι μου με εμπνέει και μου δίνει τη δυνατότητα να αναμετρηθώ με τα "θέλω" μου, τα όνειρά μου και είναι σιωπηλός θεατής στις δημιουργίες μου. Ενίοτε αποτελεί και φόντο στις φωτογραφίες μου ενώ φιλοξενεί αγαπημένα πρόσωπα για καφέ και κουβέντα.

  "......Στο μικρό μπαλκόνι με το χελιδόνι

Κάποτε είδα κόσμο και ένα ροζ μπαλόνι

Και ύστερα το είδα ξάφνου να ερημώνει

Την καρδιά μας πάντα, κάποιος την πληγώνει

Τα μικρά μπαλκόνια

Έχουνε τιμόνια

Χαρές, γιορτές, βουβές ματιές

Όμορφα χρόνια

Τα μικρά μπαλκόνια

Έχουνε τιμόνια

Χαρές, γιορτές

Του πάρτι φωνές

Μέσα απ’ τα σαλόνια........"

  Ακούγοντας αυτούς τους στίχους της Σάννυ Μπλατζή ερμηνευμένους έξοχα από τον Δ. Σαββόπουλο μου ήρθε στη σκέψη όλη  η θετική ενέργεια του μικρού μπαλκονιού μου που δεν το αλλάζω με τίποτε.

   Κάθε καλοκαιρινό απόγευμα σχεδόν, το βελόνι μου παίρνει "φωτιά" πάνω στους καμβάδες και μέρα με τη μέρα αρχίζει να παίρνει μορφή το εργόχειρό μου. Με την πολυτέλεια της φύσης γύρω μου την ηρεμία και την ομορφιά του τοπίου ξεχνώ καθετί και προχωράω.....

 Και με τα κατάλληλα εφόδια άρχισα ακόμη ένα πειραματισμό που ευτυχώς μου "βγήκε"... Δε λέω παιδεύτηκα αλλά έτσι είναι καθετί καινούριο απαιτεί χρόνο και υπομονή. Ξεκίνησα λοιπόν τη διακόσμηση ενός κεριού, τετράγωνου αυτή τη φορά. 

Η πρόκληση ήταν μεγάλη, γιατί έπρεπε να είμαι ακριβής ακόμη και στο χιλιοστό. Να κεντράρω το σχέδιο σε κάθε πλευρά και να κάνω την τοποθέτηση με υπομονή για να βγει σωστό Η επιλογή μυ ήταν ένα λουλουδάτο μοτίφ και το χρώμα λευκό σε φίνο λινό ύφασμα μιας και προορίζεται για ένα γάμο που γίνεται σήμερα.

Και ιδού το αποτέλεσμα από διαφορετικές λήψεις.

Δεν χρησιμοποίησα πολλά υλικά, γιατί πιστεύω στην απλότητα.

Εννοείται ότι το κερί είναι από την ξαδέλφη Άννα. Η λεπτομέρεια που με τρέλανε: τετράγωνο και το γυάλινο ρεσώ. Γεια σου ρε ξαδέλφη με τα ωραία σου!!!!!!!

Σε αυτή τη γωνιά φαίνεται το τελείωμα του υφάσματος και εδώ ήταν τα "δύσκολα" όπως αντιλαμβάνεστε. Αν κάνεις λάθος εδώ θα δείξει.

Οι άλλες πλευρές....

 Τελειώνοντας θέλω να σας χαιρετίσω όπου κι αν βρίσκεστε. στο σπίτι, στη θάλασσα. σε 
διακοπές..... Αφιερώνω την ανάρτηση σε όλες εσάς, που καθημερινά ή όχι κάθεστε στα μπαλκονάκια σας και "σκαρώνετε" τα αριστουργήματά σας. 
O Blogger μου κάνει κόλπα και μπορεί να βλέπετε διάφορα....