ΣΤΑΥΡΟΒΕΛΟΝΙΑ-CROSS STITCH-NASIA

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2024

4η διάσταση, Kintsugi και κέντημα;

 Καλημέρα καλημέρα!!! Καλό μήνα εύχομαι σε όλους και σε όλες!!!

Έχω να πω πολλά και ωραία σήμερα. Αν και ο "ανάδρομος" με τάραξε στις αναποδιές εγώ εκεί προσηλωμένη στον στόχο μου: κέντημα, αγαπησιάρικη παρέα και φυσικά kintsugi.... Για το τελευταίο θα σας γράψω μερικά πράγματα παρακάτω, γιατί πραγματικά έχει ενδιαφέρον.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι των πληροφοριών ξεκινώ με μια ρητορική ερώτηση: τι γυρεύει μια τοξοτίνα, η αφεντιά μου με τέσσερις παρθένους και 2 ψαράκια; Μάλλον, ήθελα να "ζήσω επικίνδυνα" το ξέρω.😄 Για αυτό πήρα βοήθεια από μια άλλη τοξοτίνα καλλιτέχνιδα για να μπορώ να επιβιώσω. 

Εδώ και πολύ πολύ καιρό οι ανωτέρω ζουζούνες με "κυνηγούσαν" κυριολεκτικά για μια συνάντηση και για να μάθουν να κεντούν. Για μένα ήταν μια μεγάλη πρόκληση με την πρώτη συνάντηση να καταφέρω  να συνδεθούν μεταξύ τους 7 ετερόκλητες φαινομενικά προσωπικότητες, να εμπνευστούν,  να επιθυμήσουν να πιάσουν τη βελόνα και να δημιουργήσουν άμεσα παρακαλώ ένα αντικείμενο που θα το χρησιμοποιήσουν στην καθημερινότητά τους .

Οκτώ ισχυρές προσωπικότητες, η Βασούλα, η Ελένη, η Ελενίτσα, η Ισαβέλα, η μικρή Μαρία, η μεγάλη Μαρία, η Σωτηρία (με αλφαβητική σειρά τα ονόματα) και η αφεντιά μου, καθίσαμε  γύρω από ένα τραπέζι και ξεκινήσαμε ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του κεντήματος. Αααααα θα είμαι άδικη αν δεν προσθέσω και τις Αθηναίες ζουζούνες, οι οποίες ήθελαν πολύ να συμμετέχουν στη διαδικασία αλλά η απόσταση δεν μας βοήθησε. Σασίνα και Τζίνα θα πάρουν το κιτ σε λίγες μέρες και θα κάνουν την δική τους προσπάθεια αν βέβαια επιθυμούν. 

Και γράφω αν επιθυμούν γιατί όλοι και όλες γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι σημαντικό να μην μας επιβάλλεται κάτι πριν το γνωρίσουμε και εντρυφήσουμε. Είναι αναγκαίο να μας δίνονται πληροφορίες και  χρόνος για να τις επεξεργαστούμε  και να αποφασίσουμε αν κάτι μας ταιριάζει ή όχι. Για αυτό τον εξαιρετικά σημαντικό, κατά τη γνώμη μου λόγο αποφάσισα στην 1η συνάντηση να υπάρχει η δυνατότητα το αντικείμενο που θα κεντούσαμε να μπορεί να σταθεί και χωρίς να κεντηθεί. Και φυσικά άλλη μια πρόκληση ήταν τι θα κεντηθεί, πως θα κεντηθεί και πόσο θα είναι το κέντημα. 

Μου βγήκε το "καθηγητικό" μου λέμε. Ένα project γεννιέται. Η ομάδα ήταν ετερόκλητη ηλικιακά και επαγγελματικά αλλά ομοιογενής ουσιαστικά. Και τι εννοώ; Είναι μια ομάδα 7 υπέροχων έντονων προσωπικοτήτων με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την αγάπη, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, την ανοχή, την αναζήτηση για   αυτοβελτίωση  και τους ανοικτούς ορίζοντες.  Κορίτσια ελπίζω να σας "φωτογράφισα" σωστά..... Για αυτό άλλωστε ονομάστηκε και 4η διάσταση η ομάδα, διότι σε αυτή τη φάση έχουμε ξεπεράσει θυμούς, ανταγωνισμούς και μπορούμε ελεύθερα να εκφραζόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη.  Δεν γράφω περισσότερα αλλά οφείλω να πω ότι για όλο αυτό  πηγή έμπνευσης ήταν η ενεργειακή θεραπεύτρια ΖίΝα.

Και αφού σας εξήγησα τα του ονόματος περνάω στο δια ταύτα. Κάποια μέρα αναζητώντας στο pinerest σχέδια και προτάσεις έπεσα πάνω σε μια φωτογραφία με ένα σπασμένο μπολ. Μόνο που ήταν ενωμένα τα κομμάτια του με χρυσό. Επειδή, και στο παρελθόν είχα αναζητήσει πληροφορίες για αυτή την παναρχαια Ιαπωνική τέχνη αυτή τη φορά άρχισα να διαβάζω ό,τι έβρισκα ενδιαφέρον.

Kintsugi: η χρυσή ένωση. Μια αρχαία Ιαπωνική τεχνική,  η οποία δημιουργήθηκε από την ανάγκη επιδιόρθωσης σπασμένων  αντικειμένων και τελικά εξελίχθηκε σε τέχνη καθώς η χρήση του χρυσού για τη συγκόλληση καθιστούσε το αντικείμενο πιο πολύτιμο από το ό,τι ήταν στην πρώτη του μορφή.

Kintsugi όμως στην ποιητική της εκδοχή, είναι η αποδοχή των ρωγμών της ψυχής μας, και των ατελειών μας,  των πληγών  μας...  Όλα αυτά είναι τελικά η δύναμή μας  και η μοναδικότητά μας. Έτσι λοιπόν το ρητό: 

Cracks allow the light to get in

ήταν η επιλογή μου για να κεντηθεί μαζι με ένα τυχαίο σχέδιο Kintsugi. Το αντικείμενο πάνω στο οποίο θα δημιουργούσαν τα κορίτσια ήταν μια πάνινη τσάντα. Ένα  χρηστικό αντικείμενο το οποίο θα μπορούν να  χρησιμοποιήσουν στην καθημερινότητά τους, είτε το κεντήσουν είτε όχι. Ομολογώ ότι η εκτύπωση ήταν πολύ καλή. Ορίστηκε η συνάντηση και ξεκινήσαμε αφού έγινε η απαραίτητη γνωριμία. 

Τα κορίτσια είναι ντροπαλά και δεν θα τις δείτε να κεντούν. Η μόνη θαρραλέα η Βασούλα έκανε το απαραίτητο unboxing.


Ζήσαμε μεγάλες στιγμές!!! Αφού ξεπεράσαμε τα μικροπροβλήματα,  είδα έκπληκτη ειλικρινά, να έχουν πάρει πολύ σοβαρά το έργο τους. Εντάξει είναι μαγικό να βλέπεις πως τελικά αντιμετωπίζει η καθεμιά το εργόχειρο. Άλλες χρησιμοποίησαν τελάρο άλλες όχι. Μέχρι να ξεκινήσουν την πρώτη βελονιά είχανε προβληματισμούς για το αν θα τα καταφέρουν αλλά μετά ποιος τις έπιανε. Κέντησαν με όρεξη την πολύ απλή βελονιά γαζάκι και συζητούσαν μεταξύ τους σαν να ήταν γνώριμες από καιρό. Μου θύμισε τον παλιό καλό καιρό. Αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία βγήκανε από το χρονοντούλαπο χωρίς να το επιδιώξουν, ενώ η μικρή Μαρία μιλούσε με τη γιαγιά της στο τηλέφωνο με περηφάνια για το ό,τι ξεκίνησε να κεντάει. Μεγάλες στιγμές λέμε.


Περιττό να σας πω ότι όλες πλην της βοηθού μου τελείωσαν το έργο τους . Και επειδή το mood ήταν ξεκάθαρα χριστουγεννιάτικο σας έχω μερικές φωτο από τη διακόσμηση.










Και φυσικά  στο τέλος υπήρχε το απαραίτητο after. 


Και η  φωτο δίπλα στο δέντρο με το έργο τελειωμένο. Λεπτομέρεια ο κύκλος από το τελάρο.

Τα μηνύματα στην ομάδα με συγκίνησαν και μου έδωσαν το έναυσμα να συνεχίσω με καινούριες και εντελώς διαφορετικές προτάσεις.




 

Και το απαραίτητο στορυ στο instagram.

Ήταν όμορφα και δεν γράφω άλλο!!!
Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!!!