4η διάσταση, Kintsugi και κέντημα;

 Καλημέρα καλημέρα!!! Καλό μήνα εύχομαι σε όλους και σε όλες!!!

Έχω να πω πολλά και ωραία σήμερα. Αν και ο "ανάδρομος" με τάραξε στις αναποδιές εγώ εκεί προσηλωμένη στον στόχο μου: κέντημα, αγαπησιάρικη παρέα και φυσικά kintsugi.... Για το τελευταίο θα σας γράψω μερικά πράγματα παρακάτω, γιατί πραγματικά έχει ενδιαφέρον.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι των πληροφοριών ξεκινώ με μια ρητορική ερώτηση: τι γυρεύει μια τοξοτίνα, η αφεντιά μου με τέσσερις παρθένους και 2 ψαράκια; Μάλλον, ήθελα να "ζήσω επικίνδυνα" το ξέρω.😄 Για αυτό πήρα βοήθεια από μια άλλη τοξοτίνα καλλιτέχνιδα για να μπορώ να επιβιώσω. 

Εδώ και πολύ πολύ καιρό οι ανωτέρω ζουζούνες με "κυνηγούσαν" κυριολεκτικά για μια συνάντηση και για να μάθουν να κεντούν. Για μένα ήταν μια μεγάλη πρόκληση με την πρώτη συνάντηση να καταφέρω  να συνδεθούν μεταξύ τους 7 ετερόκλητες φαινομενικά προσωπικότητες, να εμπνευστούν,  να επιθυμήσουν να πιάσουν τη βελόνα και να δημιουργήσουν άμεσα παρακαλώ ένα αντικείμενο που θα το χρησιμοποιήσουν στην καθημερινότητά τους .

Οκτώ ισχυρές προσωπικότητες, η Βασούλα, η Ελένη, η Ελενίτσα, η Ισαβέλα, η μικρή Μαρία, η μεγάλη Μαρία, η Σωτηρία (με αλφαβητική σειρά τα ονόματα) και η αφεντιά μου, καθίσαμε  γύρω από ένα τραπέζι και ξεκινήσαμε ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο του κεντήματος. Αααααα θα είμαι άδικη αν δεν προσθέσω και τις Αθηναίες ζουζούνες, οι οποίες ήθελαν πολύ να συμμετέχουν στη διαδικασία αλλά η απόσταση δεν μας βοήθησε. Σασίνα και Τζίνα θα πάρουν το κιτ σε λίγες μέρες και θα κάνουν την δική τους προσπάθεια αν βέβαια επιθυμούν. 

Και γράφω αν επιθυμούν γιατί όλοι και όλες γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι σημαντικό να μην μας επιβάλλεται κάτι πριν το γνωρίσουμε και εντρυφήσουμε. Είναι αναγκαίο να μας δίνονται πληροφορίες και  χρόνος για να τις επεξεργαστούμε  και να αποφασίσουμε αν κάτι μας ταιριάζει ή όχι. Για αυτό τον εξαιρετικά σημαντικό, κατά τη γνώμη μου λόγο αποφάσισα στην 1η συνάντηση να υπάρχει η δυνατότητα το αντικείμενο που θα κεντούσαμε να μπορεί να σταθεί και χωρίς να κεντηθεί. Και φυσικά άλλη μια πρόκληση ήταν τι θα κεντηθεί, πως θα κεντηθεί και πόσο θα είναι το κέντημα. 

Μου βγήκε το "καθηγητικό" μου λέμε. Ένα project γεννιέται. Η ομάδα ήταν ετερόκλητη ηλικιακά και επαγγελματικά αλλά ομοιογενής ουσιαστικά. Και τι εννοώ; Είναι μια ομάδα 7 υπέροχων έντονων προσωπικοτήτων με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την αγάπη, την ενσυναίσθηση, την κατανόηση, την ανοχή, την αναζήτηση για   αυτοβελτίωση  και τους ανοικτούς ορίζοντες.  Κορίτσια ελπίζω να σας "φωτογράφισα" σωστά..... Για αυτό άλλωστε ονομάστηκε και 4η διάσταση η ομάδα, διότι σε αυτή τη φάση έχουμε ξεπεράσει θυμούς, ανταγωνισμούς και μπορούμε ελεύθερα να εκφραζόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη.  Δεν γράφω περισσότερα αλλά οφείλω να πω ότι για όλο αυτό  πηγή έμπνευσης ήταν η ενεργειακή θεραπεύτρια ΖίΝα.

Και αφού σας εξήγησα τα του ονόματος περνάω στο δια ταύτα. Κάποια μέρα αναζητώντας στο pinerest σχέδια και προτάσεις έπεσα πάνω σε μια φωτογραφία με ένα σπασμένο μπολ. Μόνο που ήταν ενωμένα τα κομμάτια του με χρυσό. Επειδή, και στο παρελθόν είχα αναζητήσει πληροφορίες για αυτή την παναρχαια Ιαπωνική τέχνη αυτή τη φορά άρχισα να διαβάζω ό,τι έβρισκα ενδιαφέρον.

Kintsugi: η χρυσή ένωση. Μια αρχαία Ιαπωνική τεχνική,  η οποία δημιουργήθηκε από την ανάγκη επιδιόρθωσης σπασμένων  αντικειμένων και τελικά εξελίχθηκε σε τέχνη καθώς η χρήση του χρυσού για τη συγκόλληση καθιστούσε το αντικείμενο πιο πολύτιμο από το ό,τι ήταν στην πρώτη του μορφή.

Kintsugi όμως στην ποιητική της εκδοχή, είναι η αποδοχή των ρωγμών της ψυχής μας, και των ατελειών μας,  των πληγών  μας...  Όλα αυτά είναι τελικά η δύναμή μας  και η μοναδικότητά μας. Έτσι λοιπόν το ρητό: 

Cracks allow the light to get in

ήταν η επιλογή μου για να κεντηθεί μαζι με ένα τυχαίο σχέδιο Kintsugi. Το αντικείμενο πάνω στο οποίο θα δημιουργούσαν τα κορίτσια ήταν μια πάνινη τσάντα. Ένα  χρηστικό αντικείμενο το οποίο θα μπορούν να  χρησιμοποιήσουν στην καθημερινότητά τους, είτε το κεντήσουν είτε όχι. Ομολογώ ότι η εκτύπωση ήταν πολύ καλή. Ορίστηκε η συνάντηση και ξεκινήσαμε αφού έγινε η απαραίτητη γνωριμία. 

Τα κορίτσια είναι ντροπαλά και δεν θα τις δείτε να κεντούν. Η μόνη θαρραλέα η Βασούλα έκανε το απαραίτητο unboxing.

Ζήσαμε μεγάλες στιγμές!!! Αφού ξεπεράσαμε τα μικροπροβλήματα,  είδα έκπληκτη ειλικρινά, να έχουν πάρει πολύ σοβαρά το έργο τους. Εντάξει είναι μαγικό να βλέπεις πως τελικά αντιμετωπίζει η καθεμιά το εργόχειρο. Άλλες χρησιμοποίησαν τελάρο άλλες όχι. Μέχρι να ξεκινήσουν την πρώτη βελονιά είχανε προβληματισμούς για το αν θα τα καταφέρουν αλλά μετά ποιος τις έπιανε. Κέντησαν με όρεξη την πολύ απλή βελονιά γαζάκι και συζητούσαν μεταξύ τους σαν να ήταν γνώριμες από καιρό. Μου θύμισε τον παλιό καλό καιρό. Αναμνήσεις από την παιδική τους ηλικία βγήκανε από το χρονοντούλαπο χωρίς να το επιδιώξουν, ενώ η μικρή Μαρία μιλούσε με τη γιαγιά της στο τηλέφωνο με περηφάνια για το ό,τι ξεκίνησε να κεντάει. Μεγάλες στιγμές λέμε.

Περιττό να σας πω ότι όλες πλην της βοηθού μου τελείωσαν το έργο τους . Και επειδή το mood ήταν ξεκάθαρα χριστουγεννιάτικο σας έχω μερικές φωτο από τη διακόσμηση.

Και φυσικά  στο τέλος υπήρχε το απαραίτητο after. 

Και η  φωτο δίπλα στο δέντρο με το έργο τελειωμένο. Λεπτομέρεια ο κύκλος από το τελάρο.

Τα μηνύματα στην ομάδα με συγκίνησαν και μου έδωσαν το έναυσμα να συνεχίσω με καινούριες και εντελώς διαφορετικές προτάσεις.

 

Και το απαραίτητο στορυ στο instagram.

Ήταν όμορφα και δεν γράφω άλλο!!!

Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!!!

Καλό μήνα με πολλές απαντήσεις!!!

 

Καλημέρα καλημέρα και καλό μήνα!!!

Επιτέλους υπάρχει χρόνος για το αγαπημένο μου blog, για επικοινωνία και αλληλεπίδραση μαζί σας. Δεν γκρινιάζω για τις δυσκολίες, δεν γκρινιάζω για τις αναποδιές που μου έτυχαν γιατί απλά είναι κομμάτι της καθημερινότητας μου όπως και οι στιγμές που έχω μαζί σας. 

Μια στιγμή έμπνευσης και προβληματισμού συνάμα ήταν και αυτή που θα σας περιγράψω όσο καλύτερα μπορώ. Διάβαζα κατά καιρούς ότι πολλές από εσάς δημιουργούν υπέροχα πράγματα και τα δωρίζουν σε φίλους και συγγενείς. Υπήρχαν διθυραμβικές κριτικές για τα έργα αλλά διέκρινα και κάποιες αντιρρήσεις και ενστάσεις.

Το φλέγον ερώτημα τέθηκε: το χειροποίητο αντικείμενο μπορεί να γίνει δώρο ή αντικείμενο διακόσμησης;😏

Το πληκτρολόγιο πήρε "φωτιά" και κάθισα και ετοίμασα, με τις λιγοστές ψηφιακές γνώσεις που έχω, σε ένα google doc ένα μικρό ερωτηματολόγιο σχετικό με το θέμα καλύπτοντας ένα μόνο βασικό κομμάτι.

Το timing δεν ήταν και τόσο καλό γιατί το παρουσίασα το καλοκαίρι, εποχή ραστώνης και εξόχως "αντικεντητική" λόγω ζέστης. Παρόλα ταύτα υπήρχε συμμετοχή, δόθηκαν απαντήσεις και ήρθε η ώρα να τις δούμε και να τις σχολιάσουμε μαζί.

Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να αφιερώσω την ανάρτηση στην υπέροχη κα Ράνια, η οποία έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το όλο εγχείρημα.

Σας παραθέτω τα γραφήματα όλων των απαντήσεων και όπου νομίζω ότι μπορώ θα σχολιάζω.

Έχουμε και 2 απαντήσεις από άνδρες αν και θα ήταν ωραία να συμμετείχαν περισσότεροι.

Η μεγαλύτερη ανταπόκριση είναι στις ηλικίες 45-65. Εξηγήσεις υπάρχουν πολλές. Η δική μου γνώμη είναι ότι σε αυτές τις ηλικίες βλέπουμε με περισσότερο ενδιαφέρον το χειροποίητο αντικείμενο και αντιλαμβανόμαστε την αξία του. Όμως σχολιάζω με απογοήτευση και το γεγονός ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τις μικρές ηλικίες....

Εδώ μου αρέσει πολύ το γεγονός ότι οι περισσότερες επιλογές για δώρα είναι χρηστικά αντικείμενα όπως κάδρα σε τελάρο, τσάντες, κασκόλ κλπ.

Ο γάμος και η βάφτιση είναι κορυφαία γεγονότα στη ζωή των περισσότερων από εμάς καθώς και τα baby shower party τα τελευταία χρόνια. Πάντα το χειροποήτο δώρο κάνει τη διαφορά.

Πονεμένη ιστορία το κόστος ενός χειροποίητου αντικειμένου. Οι μεν λένε ανεκτίμητο οι δε ότι με λιγότερα χρήματα αγοράζω κάτι εξίσου καλό και οι κακεντρεχείς "σιγά μωρέ πολύτιμο και ανεκτίμητο. Για εμένα είναι ακριβό". Τα σχόλια δικά σας....

Η στροφή προς στις αγνές πρώτες, βαμβάκι, μαλλί, λινό είναι τάση, γιατί αποδείχθηκε ότι τα συνθετικά υφάσματα κάνουν πολύ κακό στις ευαίσθητες επιδερμίδες. Επίσης, τα custom made δώρα είναι προτιμητέα μιας και ο αποδέκτης βλέπει να πραγματοποιούνται οι επιθυμίες του και να αποτελεί κομμάτι της ιστορία του. Η ποιότητα, το αισθητικό αποτέλεσμα και η αντοχή του δώρου είναι ασύγκριτα.

Ναι ναι όντως το κόστος των υλικών είναι δυσβάσταχτο και επειδή το χειροποίητο δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή σε δώρο αυτός/ή που θα το προτιμήσει θα το κάνει ενσυνείδητα και επειδή αντιλαμβάνεται τη διαφορά της ποιότητας των υλικών από τα βιαμηχανοποιημένα.

Μου άρεσε πολύ που το 77% των ερωτηθέντων θα ήθελε να παρακολουθήσει μαθήματα κεντήματος και πλεκτού. Αν κάνετε μια περιήγηση στο instagram ή και στο facebook θα δείτε πολλές νέες κοπέλες και κυρίες να διδάσκουν εύκολες τεχνικές κεντήματος και πλεκτού. Δεν παραβλέπω βέβαια τις πολύτιμες παραδοσιακές σχολές που λειτουργούν σε Αθήνα Θεσσαλονίκη και σε μεγάλες πόλεις και επιτελούν θαυμάσιο έργο. Και τι να πω!!!Ξεκινήστε!!!

Δύσκολη η εξεύρεση χρόνου, το ξέρω. Όμως η πολύτιμη και ακριβοθώρητη ηρεμία την οποία σου προσφέρει αυτή η ενασχόληση αξίζει.

Εντάξει, αυτό το 100% δεν το περίμενα. Τι ωραίο είναι να λες: αυτό το έφτιαξα εγώ. Και να ξέρεις κάθε σημείο του δημιουργήματός σου, τις δυσκολίες του εγχειρήματος αλλά και τη χαρά που ένιωσες όταν τελείωσε.

Μεγάλη χαρά ένιωσα και εγώ με τις απαντήσεις σας γιατί με βοήθησαν να "ξεθολώσω" το τοπίο. Σίγουρα το ερωτηματολόγιο έχει ελλείψεις και παραλείψεις. Όμως πήρατε μια μικρή γεύση.

Σε όλο αυτό το απέραντο και χαοτικό σύμπαν του χειροποίητου θεωρώ ότι θα πρέπει να είμαστε μαζί. Η ανταλλαγή ιδεών και απόψεων η συνεργασία με εταιρείες και καταστήματα δίνουν μια μεγάλη ώθηση και αποτελούν το συνδετικό κρίκο του παρελθόντος με το μέλλον.

Θα ήταν ευχής έργο η ενασχόληση αυτή να γίνει κοινή συνισταμένη ανάμεσα σε γενιές που μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με το χειροποίητο με τις νεότερες γενιές που μεγαλώνουν με το διαδίκτυο και τα social media. Μεγάλο λοιπόν το στοίχημα να φροντίσουμε να βοηθήσουμε να γίνει το χειροποίητο viral στις μικρές ηλικίες.

Φιλιά😍