ΣΤΑΥΡΟΒΕΛΟΝΙΑ-CROSS STITCH-NASIA

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Όταν η σταυροβελονιά μιμείται την Υφαντική τέχνη....

 Γεια σας φίλες και φίλοι.

   Τελικά, αποφάσισα, ότι όταν έχω κάτι ενδιαφέρον και σημαντικό κατά τη γνώμη μου, θα το καταγράφω και θα σας το παρουσιάζω. Ξεκινώ έτσι την ανάρτησή μου γιατί πραγματικά είδα και έμαθα πολλά αυτές τις μέρες της Αυγουστιάτικης ραστώνης. Και όπως λένε πολλοί, ίσως συνωμοτεί το σύμπαν και ακόμη και όταν χαλαρώνεις  δεν μπορείς να "ξεφύγεις". Σαν κάτι να σε οδηγεί εκεί που πραγματικά  τελικά επιθυμείς.
    Θα αφήσω όμως τους προλόγους και τις γενικότητες και θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Ένα ξαφνικό και αναπάντεχο ταξίδι προέκυψε την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου σε ένα ορεινό προορισμό, στο πανέμορφο Μέτσοβο, σταθερή αξία για χειμώνα και καλοκαίρι.
     Με χαρά ξεκινήσαμε και αποφασίσαμε να μείνουμε σε ένα μικρό ξενώνα μακριά από το κέντρο του χωριού με μοναδικό κριτήριο την ησυχία αλλά και τις πολύ καλές κριτικές που βρήκαμε στο trivago. "Ορεσίβιο" το όνομά του, ταιριαστό για την περιοχή και τους λάτρες των ορεινών προορισμών.

     Με την άφιξή μας αντιλήφθηκα, ότι τελικά το χόμπι μου με "κυνηγά"..... Η κυρία Ελένη, η ψυχή του ξενώνα και ο κύριος Γιώργος μας υποδέχθηκαν και μας έκαναν να νιώσουμε από την πρώτη στιγμή φιλοξενούμενοι και όχι ενοικιαστές ενός χώρου. Η ευγένεια, η διακριτικότητα και η εξυπηρετικότητα ήταν το τρίπτυχο που τους χαρακτηρίζει. Μας ενημέρωσαν για ό,τι θελήσαμε και μας καθοδήγησαν για τις καθημερινές μας εξορμήσεις.
     Μπαίνοντας,  αντίκρυσα καταπληκτικά υφαντά από την προσωπική συλλογή της κας Ελένης που κοσμούσαν τον τοίχο. Στο χώρο υποδοχής όμως τράβηξε την προσοχή μου ένα κατά τη γνώμη μου έργο τέχνης. Πάνω από το τζάκι υπήρχε ένα εργόχειρο κεντημένο με σταυροβελονιά, του οποίου το σχέδιο το είχε "ξεσηκώσει" η κα Ελένη ρπιν 35 χρόνια  από ένα υφαντό μαξιλάρι και ασχολήθηκε με τη βοήθεια της γιαγιάς της, ώστε να το κάνει με σταυροβελονιά.
     Δεν κρατήθηκα και ζήτησα την άδεια της Κας Ελένης να το φωτογραφίσω.  Με εξέπληξε ευχάριστα με την προθυμία της να με βοηθήσει να γίνει η φωτογράφιση και να συζητήσουμε για τις λεπτομέρειες. Μοιραστήκαμε σκέψεις και πληροφορίες για το κοινό μας πάθος: τη δημιουργία χειροποίητων αντικειμένων. Από τα λεγόμενά της ένιωσα τη μεγάλη αγάπη της για την παράδοση και τη θέληση για τη συνέχισή της.
   Εδώ μια φωτογραφία του εργόχειρου. Κάθε μπορντούρα και κάθε σχέδιο έχει τη δική του ονομασία.





    Και μια λεπτομέρεια από τη γωνία.








 Προσπάθησα να κάνω τα σχέδια με γραφικά για να δείτε και τις ονομασίες. Αν έχω κάνει λάθος θα το διορθώσω....










  Και μία έκπληξη με περίμενε την επόμενη μέρα. Αν και είχε πολλή δουλειά η κα Ελένη φρόντισε να μου φέρει ένα φοβερό υφαντό, που είχε φτιάξει η κα Στέλλα η γειτόνισσά της. Χωρίς περιττά λόγια σας το παρουσιάζω...


Την υφαντική τέχνη δεν τη γνωρίζω. όμως την ομορφιά της τη θαυμάζω και σέβομαι την υφάντρα, γιατί πιστεύω ότι αφιερώνει ατελείωτο χρόνο και βγάζει κάτι από την ψυχή της πάνω στο υφαντό.


    
  Χαίρομαι που αυτές οι γυναίκες όπως η κα Στέλλα συνεχίζουν και μας προσφέρουν κομμάτια της Λαϊκής μας Ιστορίας με μεράκι και αγάπη.



Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου την κα Ελένη, τον κο Γιώργο για τη φιλοξενία και να τους ευχηθώ να είναι καλά και να συνεχίζουν να προσφέρουν.